10 000 satu makna

contengconteng

Entri sempena 10 000 Interpretasi contest

bila tengok kepada gambar belon yg beribu-ribu lemon ni, aku terbayangkan keceriaan zaman kanak-kanak. Dulu susah nye nak dapatkan sebiji belon, tapi aku bukan nak cerita pasal belon, aku nak cerita pasal kegembiraan yang aku dapat masa kecik-kecik dulu. Masa kecik, aku rasa bila gembira, mmg betul-betul gembira, kalau sedih tu mmg serius ye sedih bukan olok2. Tak pandai berlakon-lakon ni. Apa yang mengembirakan masa kecik dulu ialah bila hari hujan. Nak tau kenapa bila hari hujan gembira, sebab boleh mandi hujan. Zaman dulu hujan ni asli lagi, takde pencemaran, so kalau mandi hujan pun tak takut demam atau selsema. Jadi bila hujan turun...perkara pertama yg dibuat ialah minta kebenaran ibu tersayang, bila ibu bagi je...terus melompat keluar tanpa berfikir panjang. Lps tu kena ada geng baru best main hujan, jadi geng aku ialah abang aku la. Sememangnye mempunyai idea kreatif setiap kali hujan turun. Hari tu kitaorg bercadang nak buat empangan (tinggi tak cita-cita kitaorg...hahahaha). Hujan semakin lebat, jadi kena bekerja kuat untuk menyiapkan empangan. Bila empangan siap je, kitaorg buat kapal kertas dan lepaskan kapal tu, nnt bila sampai kat empangan tu, kapal tu tersekat dan kena tunggu air melimpah baru la kapal tu lepas, jadi tengok kapal siapa yg melepasi empangan tu dulu. Tapi yang tragiknye...bila ayah aku balik, kitaorg kena marah sebab menyemakkan longkang dengan tanah, "nnt tersumbat la longkang tu", terus ayah aku ambik parang dan dicantasnye empangan kitaorg tu. Jadi terkulat-kulat la kitaorg, tanpa berani berkata apa-apa (ayah aku garang tu, dia jeling je tak berani nak kata apa-apa). 

Mungkin korang tertanya-tanya, dimana relevannye cite aku dengan gambar diatas, meh sini aku jelaskan:-

1) Belon yang berwarna-warni tu dan terbang ke awang-awangan - menggambarkan kegembiraan aku bila mak bagi kebenaran main hujan. 

2) Kucing dengan budak lelaki tu - mewakili aku dgn abang aku yg kamcing

3) Selipar yang terjatuh - ibarat kitaorg yg terkulat-kulat bila empangan tu dimusnahkan, tanpa boleh berkata apa apa, tengok je. Tidak dapat diselamatkan lagi.

Lebih kurang cam tu la aku mentafsirkan gambar tu ikut pada pandangan aku.

Ok, itu je la cerita aku di zaman kanak-kanak dulu, harap korang terhibur.

Tweet